کوچه
بی تو مهتاب شبی باز از ان کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم ان عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید:
یادم امد که شبی با هم از ان کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در ان خلوت دل خواسته گشتیم
ساعتی بر لب ان جوی نشستیم.
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.
من همه محو تماشای نگاهت.
اسمان صاف و شب ارام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ی ماه فرو ریخته در اب
شاخه ها دست بر اورده به مهتاب
شب وصحرا و گل و سنگ
همه دل داده به اواز شباهنگ
یادم امد تو به من گفتی:
((از این عشق حذر کن!
لحظه ای چند بر این اب نظر کن
اب ایینه ی عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن!))
با تو گفتم:((حذر از عشق!؟-ندانم
سفر از پیش تو ؟؟ هرگز نتوانم
نتوانم!
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نه رمیدم نه گسستم...))
باز گفتم که:(( تو صیادی و من اهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر ازعشق ندانم نتوانم!))
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت...
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید!
یادم امد که: دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم.
نه گسستم نه رمیدم.
رفت در ظلمت غم ان شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق دل ازرده خبر هم
نکنی دیگر از ان کوچه گذر هم..
بی تو اما به چه حالی من از ان کوچه گذشتم!!
مهران عزیز
ممنونم ...
این سروده زیبا ی فریدون مشیری مرا به دنیای نوجوانی ام برد...
ناهید
خواهش می کنم سعی میکنم بیشتر از مشیری شعر بزارم
من با خوندن این شعر عاشق فریدون مشیری شدم
من خودمم فریدون مشیری رو دوست دارم